Kariera graczaEdit
Showalter był znany jako „Nat”, i nie nabył pseudonimu „Buck”, przed włączeniem profesjonalnego. Nate Showalter grał w baseball w Chipola Junior College (obecnie Chipola College) w Marianna, Florida, w 1976 roku. Stamtąd przeniósł się do Mississippi State University.
W 1976, grał kolegiata baseball lato w Cape Cod Baseball League (CCBL) dla Hyannis Mets, gdzie wygrał tytuł ligi batting ze średnią .434 batting, i został nazwany MVP ligi. W 2002 roku zostałby wprowadzony do CCBL Hall of Fame.
Był All-American i ustawił rekord Mississippi State dla średniej battingu w sezonie przez uderzenie .459 w sezonie 1977. Został wybrany przez New York Yankees w piątej rundzie draftu, i spędził siedem sezonów w systemie Yankees 'minor league, gdzie miał średnią kariery .294 z 17 home runs i 336 RBI. Nigdy nie udało mu się zagrać w głównych ligach.
Kariera menedżerskaEdit
Minor leaguesEdit
Showalter został zatrudniony jako menedżer Single-A minor-league Oneonta Yankees z New York-Penn League w 1985 roku, prowadząc ich do 114 zwycięstw w dwóch sezonach. W sierpniu 2017 roku został wymieniony jako inductee w New York-Penn League Hall of Fame.
W 1987 roku został menedżerem mniejszej ligi Fort Lauderdale Yankees, prowadząc ligę z rekordem 85-53 w swoim pierwszym sezonie. Do 1989 roku Showalter był z Double-A Albany-Colonie Yankees z Eastern League, gdzie został nazwany Minor League Manager of the Year przez Baseball America.
New York YankeesEdit
W 1990 roku Showalter został awansowany do sztabu trenerskiego New York Yankees, a ostatecznie zastąpił Stump Merrill jako kierownik zespołu w sezonie 1992. W ciągu czterech lat jego pracy jako menedżera Jankesów, drużyna zanotowała rekord 313-268, zajmując pierwsze miejsce podczas skróconego strajkiem sezonu, dzięki czemu został uznany przez Associated Press za menedżera roku w lidze amerykańskiej i został menedżerem ligi amerykańskiej na All-Star Game w 1995 roku. Jankesi zdobyli dziką kartę AL w 1995 roku, uczestnicząc w playoffach po raz pierwszy od 1981 roku. Przegrali jednak z Seattle Mariners w Division Series. Po sezonie właściciel George Steinbrenner zaoferował Showalterowi nowy, dwuletni kontrakt, ale zażądał, by Showalter zwolnił swojego trenera uderzeniowego, Ricka Downa. Showalter nie chciał tego zrobić i podał się do dymisji. Wyrzucenie Showaltera było spowodowane po części przegraną w playoffach i innymi konsekwencjami strajku. Był to drugi raz, kiedy Jankesi wyrzucili swojego menedżera w następstwie strajku; Jankesi zwolnili Gene’a Michaela po strajku w 1981 roku. Showalter zakończył z regularnego sezonu rekord 313 zwycięstw i 268 strat i playoff rekord dwóch zwycięstw i trzech losses.
The Yankees wygrał World Series w następnym roku i będą one wygrać World Series w 4 z kolejnych 5 lat. Jednak Showalter nie mógł oglądać Yankees wygrać World Series, mówiąc, że „czuję się źle dla fanów” w Nowym Jorku za to, co stracili podczas 1994 strike.
Podczas tego okresu czasu Showalter pojawił się jako on sam wraz z Danny Tartabull w 1994 Seinfeld odcinek telewizyjny „The Chaperone”.
Arizona DiamondbacksEdit
W 1996 r. Showalter został zatrudniony przez ekspansję Arizona Diamondbacks dwa lata przed planowanym rozpoczęciem gry przez zespół, aby wziąć bardziej aktywną rolę w rozwoju ewentualnego rosteru. W pierwszym sezonie Diamondbacks (1998), Showalter zarządzał zespołem do 65-97 rekord, ale po licznych off-season nabycia graczy, które obejmowały Randy Johnson, Armando Reynoso, Todd Stottlemyre i Steve Finley, Showalter zarządzał zespół 1999 do 100-62 rekord i National League West tytuł, co czyni je jednym z najszybszych zespołów ekspansji wygrać tytuł dywizji. Przegrali w NLDS z New York Mets. Po spadku do 85-77 w 2000 roku, Diamondbacks zwolnili Showaltera, zostawiając go z 3-letnim rekordem 250-236. Podobnie jak Jankesi po zastąpieniu go, Diamondbacks wygrali World Series w następnym roku.
Texas RangersEdit
Po kilku latach jako analityk w ESPN, Buck Showalter został zatrudniony jako menedżer Texas Rangers 11 października 2002 r., po ostatnim miejscu w sezonie pod kierownictwem Jerry’ego Narrona. W swoim pierwszym sezonie z Rangers, Showalter zarządzał zespołem do 71-91 rekord- ponownie na ostatnim miejscu, ale po głośnym, handlu off-season, który wysłał Alex Rodriguez do Yankees, Showalter’s Rangers wyskoczył do początku sezonu rekord 17-9 do początku maja sezonu 2004. Rangersi pozostali w rywalizacji playoff przez większość sezonu, wykonując znacznie lepiej niż większość przewidywano. Rangers nie udało się zrobić playoffs, kończąc trzeci w AL West, choć Showalter został ponownie nazwany menedżerem roku. W 4 lata Showalter z Rangers zespół nie udało się zakończyć lepiej niż trzeci (z czterech zespołów) w AL West. Został zwolniony jako menedżer 4 października 2006 roku. Zakończył swoją karierę Rangers z 319-329 record.
Baltimore OriolesEdit
Showalter został zatrudniony jako starszy doradca operacji baseballowych dla Cleveland Indians na 1 grudnia 2006 roku, a następnie wrócił do ESPN jako analityk, zanim został powołany, aby zastąpić Juan Samuel jako kierownik Baltimore Orioles na 29 lipca 2010 roku. Zdecydował się nosić numer 26 jako hołd dla Johnny’ego Oatesa. Podpisując kontrakt do końca 2013 roku, odziedziczył klub z najgorszym rekordem w lidze (32-73). W swoim debiucie w roli menedżera, 3 sierpnia, Orioles zanotowali zwycięstwo 6-3 nad Los Angeles Angels of Anaheim na Oriole Park, co doprowadziło do zamiatania trzech meczów. Pod koniec miesiąca drużyna po raz pierwszy w sezonie pokonała Aniołów. W 2010 roku Orioles wygrali 34 z 57 meczów rozegranych pod wodzą Showaltera, ustępując tylko Phillies w tym samym okresie. Showalter został pierwszym menedżerem w historii MLB, który przejął drużynę w sierpniu i poprowadził ją do większej liczby zwycięstw w pozostałej części sezonu, niż drużyna miała przed zatrudnieniem go.
Zarządzał 1000. zwycięstwem w swojej karierze w lidze głównej w triumfie 7-1 na Yankee Stadium 1 maja 2012 roku. Showalter zakończył sezon 2012 z .574 zwycięskiego procentu, wygrywając 93 mecze i kończąc passę przegranych sezonów dla Orioles na 14.
Under Showalter, Orioles osiągnęła postseason po raz pierwszy od 1997 roku, pokonując Texas Rangers w jednym meczu playoff na 5 października 2012. Orioles zostali później pokonani przez New York Yankees w 2012 American League Division Series, 3 mecze do 2. Showalter został uznany menedżerem roku AL przez The Sporting News. Został ponownie podpisany do 2018 roku z Orioles.
Po zakończeniu poza kontestacją play-off w sezonie 2013, Showalter poprowadził Orioles 2014 do tytułu AL East – pierwszego franczyzy w ciągu 17 lat. Orioles następnie zmiótł Detroit Tigers (3-0) w ALDS dla pierwszego tytułu Showaltera w lidze ALDS, zanim sam został zmieciony (4-0) przez Kansas City Royals w ALCS.
11 listopada 2014 roku, Showalter zdobył swoją trzecią nagrodę AL Manager of the Year, swoją pierwszą od 2004 roku.
Orioles zakończył sezon 2015 z rekordem 81-81, dając im czwarty z rzędu sezon bez porażki. A w 2016 roku, Orioles zakończył remis na drugim miejscu w American League East z 89-73 rekord. Zrobili postseason po raz trzeci w ciągu pięciu lat, ale przegrali 5-2 w 11 inningach z Toronto Blue Jays podczas gry AL Wild Card.
W dniu 3 października 2018 r., Dni po tym, jak Orioles zakończyli z franchise-worst 115 strat, kontrakty Showaltera i Generalnego Dyrektora Dana Duquette’a wygasły i nie zostały przedłużone.
Rekord menedżeraEdit
Od sezonu 2018
| Zespół | Rok | Sezon regularny | Postseason | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Gry | Won | Przegrana | Wygrana % | Przegrana | Przegrana | Przegrana | Wygrana % | Result | |||
| NYY | 1992 | 162 | 76 | 86 | .469 | 4. miejsce w AL East | – | – | – | ||
| NYY | 1993 | 162 | 88 | 74 | .543 | 2. w AL East | – | – | – | ||
| NYY | 1994 | 113 | 70 | 43 | .619 | 1. miejsce w AL East | – | – | – | ||
| NYY | 1995 | 145 | 79 | 65 | .549 | 2. w AL East (zrezygnował) | 2 | 3 | .400 | Przegrał w ALDS | |
| NYY Total | 582 | 313 | 268 | .539 | 2 | 3 | .400 | ||||
| ARI | 1998 | 162 | 65 | 97 | .401 | 5. miejsce w NL West | – | – | – | ||
| ARI | 1999 | 162 | 100 | 62 | .617 | 1. miejsce w NL West | 1 | 3 | .250 | Przegrana w NLDS | |
| ARI | 2000 | 162 | 85 | 77 | .525 | 3. w NL West (zwolniony) | – | – | – | ||
| ARI Total | 486 | 250 | 236 | .514 | 1 | 3 | .250 | ||||
| TEX | 2003 | 162 | 71 | 91 | .438 | 4. miejsce w AL West | – | – | – | ||
| TEX | 2004 | 162 | 89 | 73 | .549 | 3. miejsce w AL West | – | – | – | ||
| TEX | 2005 | 162 | 79 | 83 | .488 | 3. miejsce w AL West | – | – | – | ||
| TEX | 2006 | 162 | 80 | 82 | .494 | 3. miejsce w AL West (zwolniony) | – | – | – | ||
| TEX Total | 648 | 319 | 329 | .492 | 0 | 0 | – | ||||
| BAL | 2010 | 57 | 34 | 23 | .596 | 5. miejsce w AL East (zatrudniony w lipcu) | – | – | – | ||
| BAL | 2011 | 162 | 69 | 93 | .426 | 5. miejsce w AL East | – | – | – | ||
| BAL | 2012 | 162 | 93 | 69 | .574 | 2. w AL East | 3 | 3 | .500 | Przegrana w ALDS | |
| BAL | 2013 | 162 | 85 | 77 | .525 | 3. miejsce w AL East | – | – | – | ||
| BAL | 2014 | 162 | 96 | 66 | .593 | 1. miejsce w AL East | 3 | 4 | .429 | Przegrana w ALCS | |
| BAL | 2015 | 162 | 81 | 81 | .500 | 3. miejsce w AL East | – | – | – | ||
| BAL | 2016 | 162 | 89 | 73 | 73 | .549 | 2. w AL East | 0 | 1 | .000 | Lost in AL Wild Card Game |
| BAL | 2017 | 162 | 75 | 87 | .463 | 5. miejsce w AL East | – | – | – | ||
| BAL | 2018 | 162 | 47 | 115 | .290 | 5. miejsce w AL East | – | – | – | ||
| BAL Total | 1353 | 669 | 684 | .494 | 6 | 8 | .429 | ||||
| Total | 3069 | 1551 | 1517 | .506 | 9 | 14 | .391 | ||||